Jak wybrać dobry klej do płytek?

Chociaż wybór samej glazury czy terakoty jest zdecydowanie ciekawszy niż wybór kleju, za pomocą którego będziemy montować płytki, również tej sprawy nie wolno ignorować. Właśnie od wyboru kleju odpowiedniego do danego zastosowania i, rzecz jasna, jakości konkretnego specyfiku zależy, czy płytki będą mocno trzymały się na miejscu i czy nie będą podatne na rozmaite uszkodzenia.

Wybór dobrego kleju do płytek powinien być zdeterminowany przez rodzaj samej ceramiki, typ podłoża oraz miejsce, w którym będziemy montować okładzinę – mówi specjalista z firmy REMONT. Podpowiadamy, na jakie parametry kleju należy zwrócić uwagę w różnych sytuacjach.

Odkształcalność kleju do płytek

Odkształcalność kleju do ceramiki i gresu oznaczana jest za pomocą symboli S1 i S2. Parametr ten mówi o tym, jak elastyczne będzie mocowanie płytki do podłoża. Elastyczność kleju jest szczególnie ważna w sytuacji, gdy gotowa wykładzina będzie narażona na odkształcenia w trakcie eksploatacji. W praktyce większej elastyczności (S2) wymagają płytki układane na zewnątrz budynków, a więc na tarasach czy elewacjach. Jeszcze większa odkształcalność zaprawy jest wskazana, jeśli wybrana przez nas ceramika utrzymana jest w ciemnej kolorystyce. To ważne, ponieważ ciemne barwy mocniej przyciągają światło słoneczne, co oznacza oddziaływanie większych temperatur, a w konsekwencji szerszy zakres odkształcenia samych płytek.

Przyczepność kleju do płytek

Kolejnym istotnym parametrem zapraw klejących do glazury jest przyczepność, oznaczana symbolami C1 i C2. Przyczepność informuje nas o tym, jak mocne wiązanie tworzy dany klej. Na większości typowych podłoży zupełnie wystarczające jest stosowanie kleju C1. Z kolei dobry klej do płytek klasy C2 zapewni świetne mocowanie zarówno na zwykłych tynkach oraz wylewkach, jak i w nieco trudniejszych warunkach. Po taką zaprawę warto więc sięgnąć podczas rozmaitych prac remontowych, np. w sytuacji gdy montujemy glazurę metodą płytka na płytkę, do płyt OSB lub innych powierzchni o słabych właściwościach adhezyjnych.

Zaprawy klejowe do zadań specjalnych

Przyczepność i odkształcalność to nie jedyne cechy kleju do płytek, jakie warto brać pod uwagę. W przypadku glazury układanej na ścianach pionowych, zwłaszcza o podłożu utrudniającym mocne wiązanie kleju, warto sięgnąć po zaprawę o zmniejszonym spływie. Taką właściwość kleju rozpoznamy po oznaczeniu literą T. Inną kwestią istotną przede wszystkim z punktu widzenia wykonawcy jest szybkość wiązania kleju. W niektórych przypadkach, gdy prace muszą być zamknięte w bardzo krótkim czasie, wskazane jest użycie zaprawy klejowej szybkowiążącej, oznaczonej literą F. Jeśli natomiast wykonawcy nie gonią terminy, sporym ułatwieniem pracy będzie możliwość pokrycia klejem większej powierzchni i układanie płytek na tak przygotowanym podłożu. W takiej sytuacji przydatny okaże się klej o wydłużonym czasie otwartym, który zachowuje dobrą przyczepność nawet po 0,5 godziny od położenia zaprawy (oznaczony literą E). Większość preparatów do montażu płytek, oprócz zestandaryzowanych oznaczeń, posiada również szczegółowe opisy, zawierające wskazówki co do zalecanego wykorzystania. Za najlepsze wśród dostępnych obecnie zapraw do płytek uważa się produkty firm ATLAS i  Torggler.